Milinda

Welke ‘weg’ moet ik volgen? Die van de poëzie of die van de Boeddha? Over deze cruciale vraag gaat het essay Hojoki of Mijn leven als kluizenaar, geschreven door de Japanse lekenmonnik Kamo no Chomei (1153-1216). Na een uitvoerige beschrijving van de rampspoed waardoor Kyoto werd getroffen, de stad waarin hij tevergeefs naam en faam als dichter wilde verwerven, vertelt hij over de genoegens van het kluizenaarschap. In zijn kleine hut heeft Choˉmei alles wat hij nodig heeft: van muziekinstrumenten tot dichtbundels en boeddhistische schilderingen. Hij schrijft literaire teksten voor zijn plezier en trekt er graag op uit met het tienjarige zoontje van de bergopzichter. Maar dan slaat de twijfel toe.

Is Chomei niet te veel gesteld op de rust en stilte van zijn kluizenaarsbestaan? Heeft de Boeddha niet alle vormen van gehechtheid afgeraden? Misschien dat het aanroepen van de naam van Amida Boeddha het probleem van de begeerte oplost. Of niet? Op die manier zal Chomei nooit het nirva-na bereiken …

Hojoki is een hoogst poëtische en tegelijkertijd verontrustend actuele tekst, geschreven tussen het verlangen naar schoonheid en de eis van ascese.

Jos Vos vertaalde onder meer Basho, Het verhaal van Genji en het veertiende-eeuwse oorlogsepos Heike monogatari (onder de titel De val van de Taira). Voor zijn vertaling van Sei Shonagons Hoofdkussenboek ontving hij de Filter-vertaalprijs.

Michel Dijkstra is onafhankelijk geleerde op het gebied van oosterse filosofie en westerse mystiek. Hij promoveerde op een vergelijking tussen Meister Eckhart en zenmeester Dogen. Recent publiceerde hij Intimiteit en onthechting: levenskunst tussen oost en west (Boom, 2021).