Milinda

De romantische mens – voor, tijdens of na de 19de eeuwse romantiek – zou kunnen worden omschreven als 'de mens van de liefde'. 'De nostalgie naar het oneindige' of 'het oceanische gevoel' die de romantiek kenmerken, getuigen van een diep verlangen naar eenwording. 

Dat leidt echter tot twee vragen. Als we de mens beschouwen als een etisch wezen, begaafd met een streven naar vrijheid, is het dan wel mogelijk geen romanticus te zijn? Als we uitgaan van zijn analytisch vermogen en zijn vermogen tot historische mislukkingen op weg naar een verzoende wereld te overzien, is het dan nog mogelijk niet illusieloos te zijn? — Zo wordt de illusieloze romanticus geboren als een geïncarneerd oxymoron.