Milinda

In het najaar van 1981 kwam Krishnamurti, na ruim tien jaren niet in Nederland te zijn geweest, nog een keer naar Amsterdam om daar het woord te voeren. Hij trok, zoals gebruikelijk, een indrukwekkende schare van belangstellenden en al enkele weken later verscheen de tekst van zijn twee toespraken in vertaling in druk. Deze nieuwe uitgave van die tekst, aangepast aan de veranderingen die het Nederlands in bijna drie decennia heeft ondergaan, zal duidelijk maken dat Krishnamurti ook in de eindfase van zijn leven niets aan zeggingskracht had verloren. “Waarom zijn wij mensen er niet in geslaagd het probleem van onze menselijke relaties tot een bevredigende oplossing te brengen?” Dat is één van de eerste vragen, waarmee Krishnamurti deze twee toespraken in Amsterdam begon. En vervolgens gaf hij een pakkend en bondig overzicht van de ontzaglijke dreiging van de economisch-politieke crises, de geweldige ontplooiing van het denken in technische zin – terwijl juist het denken de problemen die het zou willen oplossen zelf geschapen heeft – en van kwesties van liefde en van dood. Meditatie, zei hij, is niet een methode om iets te verkrijgen of iets te bereiken. Meditatie is orde scheppen in ons leven door af te rekenen met tegenstrijdigheden.