Milinda

Jiddu Krishnamurti geldt als een van de meest oorspronkelijke denkers van onze tijd. Zijn doel was de mens geheel en onvoorwaardelijk vrij te maken van elke theo- rie of geloof, van iedere leer, dogma of autoriteit, inclusief die van hem zelf. Het in- dividu bereikt vrijheid door zich bewust te worden van zijn eigen mentale toestand. Dit wakker worden zal hem niet alleen in staat stellen veel te realiseren, maar ook de ander werkelijk lief te hebben. Als doel van het leven ziet hij het leven zelf, het leven in het hier en nu, vrij van elke beklemming door toekomst en verleden.

Als een wit zeil op de blauwe zee is een unieke bloemlezing uit de grote hoeveel- heid beschikbare teksten en daardoor een goede introductie voor iedereen die nog niet eerder met zijn werk in aanraking is gekomen. Zelf zegt hij over zijn teksten: “Gebruik mij als een spiegel. Als je daarin hebt gezien wat en hoe je bent en zo een ingrijpende verandering hebt ondergaan, kun je die spiegel breken en weggooien”. Hij maakt ons duidelijk dat wij zelf het centrale probleem van onze wereld zijn. Dat houdt in dat een nieuwe wereld alleen mogelijk is wanneer wij zelf diepgaand en blijvend veranderen. En die verandering is het centrale thema van zijn werk.

Mooi vind ik hoe hij de stilte in de geest omschrijft: “De stilte is een toestand van scheppende kracht, die alleen ervaren kan worden als er volledig inzicht is in het hele proces van ‘ik’. Als dat ontbreekt, heeft de stilte geen enkele betekenis. Alleen in die stilte, die geen resultaat is, ontdek je het eeuwige, dat buiten de tijd de tijd staat. Je hoort hier als het ware de stem van onze moersjid Hazrat Inayat Khan die zegt: “als een mens zijn lippen sluit, begint God te spreken”.

Een prachtige tekst tenslotte van Krishnamurti om u als lezer te inspireren: ‘Als een wit zeil op de blauwe zee ben ik, eenzaam voor wie mij ziet vanaf de kust van het begrensde.’

Een terechte herdruk na 8 jaar.